کد مطلب:314690 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:218
آب زمزم
1 - عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال: قال امیرالمؤمنین (علیه السلام): «ماء زمزم خیر ماء علی وجه الارض» [1] .
امام صادق از امیرمؤمنان (علیه السلام) روایت كرده است كه می فرمود: «زمزم بهترین آب روی زمین است.»
2 - عن امیرالمؤمنین (علیه السلام) قال: قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «ماء زمزم دواء لما شرب له» [2] .
امیرمؤمنان (علیه السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت می كند كه آن حضرت فرمود: «آب زمزم برای هر دردی كه نوشیده شود، دوای آن است.»
3 - عن جابر بن عبدالله قال سمعت رسول الله (صلی الله علیه و آله): «یقول ماء زمزم شفاء لما شرب له من شربه لمرض شفاه الله او لجوع أشبعه الله، او لحاجة فضاة
[ صفحه 153]
الله» [3] .
جابر ابن عبدالله گوید: من شنیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آب زمزم شفای آن چیزی است كه به خاطر آن نوشیده شود، اگر برای مرض است، شفا برای گرسنگی است، سیر می شود یا حاجتی است برآورده شود.»
4 - عن الصادق (علیه السلام): «ماء زمزم من كل داء و دواء من كل خوف» [4] .
امام صادق فرمود: «آب زمزم شفای هر درد و امان از هر ترس است.»
5 - از ابن عباس روایت است كه خداوند پیش از قیامت تمامی آبها را از روی زمین، بر می دارد، غیر از زمزم و آب آن برای هر درد و تب شفا است و نگاه كردن به آن سبب جلای چشم است، هر كسی برای شفا بنوشد، شفایش دهد و اگر برای گرسنگی بنوشد سیرش كند. [5] .
6 - اسماعیل بن جابر گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) می فرمود: «آب زمزم از هر دردی شفاست.» خیال می كنم فرمود: هر چه باداباد چون پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آب زمزم، شفاست برای هر چیزی كه به خاطر آن نوشیده شود.» [6] .
7 - امیرمؤمنان فرمود: «نگاه كردم به زمزم درد را می برد، از آب مقابل ركنی كه حجرالأسود در آن است، بنوشید چون در زیر حجر چهار نهر از بهشت است،
[ صفحه 154]
فرات نیل، و دو نهر سیحان و جیحان: [7] .
8 - نزد امام صادق (علیه السلام) یادی از آب زمزم شد. فرمود: «از زیر حجرالاسود چشمه الهی بر زمزم جاری است، هر وقت آن چشمه زیاد شود، آب زمزم شیرین می شود» [8] .
9 - عن أبی عبدالله (علیه السلام) عن أبیه: «ان النبی (صلی الله علیه و آله) یستهدی من ماء زمزم و هو بالمدینة» [9] .
امام صادق از پدر بزرگوارش (علیه السلام) روایت می كند پیغمبر (صلی الله علیه و آله): «در مدینه بود آب زمزم را برای او هدیه می آوردند، یا خودش هدیه می خواست.»
10 - امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هر وقت آب می نوشید، ظرف را تكان می داد و می فرمود: ای آب! زمزم و فرات به تو سلام می گویند» [10] .
11 - هر وقت آب زمزم آشامیدی بگو: «اللهم اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كل داء و سقم.»
و ابوالحسن (علیه السلام) وقتی كه از آب زمزم می نوشید، می فرمود: «بسم الله و الحمدلله و اشكرلله» [11] .
12 - اگر می توانی پیش از خروج به صفا از آب زمزم بیاشام و موقع آشامیدن این دعا را بخوان «اللهم اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كل داء و
[ صفحه 155]
سقم.» [12] .
13- معاویة بن عمار از ابی عبدالله (علیه السلام) روایت كرده است كه نامهای زمزم بدین صورت است:
1 - ركعضة جبرئیل، 2 - حفیرة اسماعیل، 3 - حفیرة عبدالمطلب، 4 - زمزم، 5 - بره، 6 - المضمونة، 7 - طعام مطعم، 8 - شبعه، 9 - شفاء سقم» [13] .
امام صادق از امیرمؤمنان (علیه السلام) روایت كرده است كه می فرمود: «زمزم بهترین آب روی زمین است.»
2 - عن امیرالمؤمنین (علیه السلام) قال: قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «ماء زمزم دواء لما شرب له» [2] .
امیرمؤمنان (علیه السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت می كند كه آن حضرت فرمود: «آب زمزم برای هر دردی كه نوشیده شود، دوای آن است.»
3 - عن جابر بن عبدالله قال سمعت رسول الله (صلی الله علیه و آله): «یقول ماء زمزم شفاء لما شرب له من شربه لمرض شفاه الله او لجوع أشبعه الله، او لحاجة فضاة
[ صفحه 153]
الله» [3] .
جابر ابن عبدالله گوید: من شنیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آب زمزم شفای آن چیزی است كه به خاطر آن نوشیده شود، اگر برای مرض است، شفا برای گرسنگی است، سیر می شود یا حاجتی است برآورده شود.»
4 - عن الصادق (علیه السلام): «ماء زمزم من كل داء و دواء من كل خوف» [4] .
امام صادق فرمود: «آب زمزم شفای هر درد و امان از هر ترس است.»
5 - از ابن عباس روایت است كه خداوند پیش از قیامت تمامی آبها را از روی زمین، بر می دارد، غیر از زمزم و آب آن برای هر درد و تب شفا است و نگاه كردن به آن سبب جلای چشم است، هر كسی برای شفا بنوشد، شفایش دهد و اگر برای گرسنگی بنوشد سیرش كند. [5] .
6 - اسماعیل بن جابر گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) می فرمود: «آب زمزم از هر دردی شفاست.» خیال می كنم فرمود: هر چه باداباد چون پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آب زمزم، شفاست برای هر چیزی كه به خاطر آن نوشیده شود.» [6] .
7 - امیرمؤمنان فرمود: «نگاه كردم به زمزم درد را می برد، از آب مقابل ركنی كه حجرالأسود در آن است، بنوشید چون در زیر حجر چهار نهر از بهشت است،
[ صفحه 154]
فرات نیل، و دو نهر سیحان و جیحان: [7] .
8 - نزد امام صادق (علیه السلام) یادی از آب زمزم شد. فرمود: «از زیر حجرالاسود چشمه الهی بر زمزم جاری است، هر وقت آن چشمه زیاد شود، آب زمزم شیرین می شود» [8] .
9 - عن أبی عبدالله (علیه السلام) عن أبیه: «ان النبی (صلی الله علیه و آله) یستهدی من ماء زمزم و هو بالمدینة» [9] .
امام صادق از پدر بزرگوارش (علیه السلام) روایت می كند پیغمبر (صلی الله علیه و آله): «در مدینه بود آب زمزم را برای او هدیه می آوردند، یا خودش هدیه می خواست.»
10 - امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هر وقت آب می نوشید، ظرف را تكان می داد و می فرمود: ای آب! زمزم و فرات به تو سلام می گویند» [10] .
11 - هر وقت آب زمزم آشامیدی بگو: «اللهم اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كل داء و سقم.»
و ابوالحسن (علیه السلام) وقتی كه از آب زمزم می نوشید، می فرمود: «بسم الله و الحمدلله و اشكرلله» [11] .
12 - اگر می توانی پیش از خروج به صفا از آب زمزم بیاشام و موقع آشامیدن این دعا را بخوان «اللهم اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كل داء و
[ صفحه 155]
سقم.» [12] .
13- معاویة بن عمار از ابی عبدالله (علیه السلام) روایت كرده است كه نامهای زمزم بدین صورت است:
1 - ركعضة جبرئیل، 2 - حفیرة اسماعیل، 3 - حفیرة عبدالمطلب، 4 - زمزم، 5 - بره، 6 - المضمونة، 7 - طعام مطعم، 8 - شبعه، 9 - شفاء سقم» [13] .
[1] عيون الاخبار: ج 1 ص 211؛ بحارالانوار: ج 99 ص 244 / 11؛ كافي ج 6 ص 386 / 3؛ وسائل: ج 25 ص 260؛ محاسن 573.
[2] كافي: ج 6 ص 387 / 5؛ محاسن ص 573؛ وسائل: ج 25 ص 261 / 1.
[3] الدر المنثور: به نقل بحارالانوار، ج 60 ص 45 / 8.
[4] مكارم الاخلاق ص 21 بحارالانوار: ج 66 ص 450 / 14.
[5] مكارم اخلاق: ص 21؛ بحارالانوار: ج 66 ص 451 / 7.
[6] علل الشرايع: ص 415؛ بحارالانوار: ج 99 ص 243 / 1.
[7] خصال ج 2 ص 18؛ بحارالانوار: ج 99 ص 243 / 14.
[8] علل الشرايع: ص 415؛ بحارالانوار: ج 99 ص 243 / 1.
[9] محاسن: ص 574؛ وسايل: ج 25 ص 262 / 4؛ بحارالانوار: ج 99 ص 244 / 18.
[10] بحارالانوار: ج 62 ص 286 / 2.
[11] محاسن: ص 574؛ بحارالانوار: ج 99؛ ص 244 / 3.
[12] هداية: 58؛ بحارالانوار: ج 99 ص 245 / 17.
[13] خصال، ج 2، ص 221؛ بحارالانوار ج 99 ص 243 / 10.